C++ i wskaźniki, definiowanie tablicy o rozmiarze określonym przez użytkownika

[Tramwaj z Bombaju 2]

Czy ktoś może mi teoretycznie rozłożyć ten zapis:

int *tablica;
tablica = new int [ile];

int w pierwszej linii informuje, że wskaźnik będzie zawierał liczbę całkowitą. * to informacja, że robię wskaźnik, a tablica to jego nazwa.

 

I teraz się tu dziwne rzeczy dzieją, moje źródła wiedzy albo przedstawiają gotową drugą linię, albo coś mgliście wyjaśniają o co kaman. tablica w drugiej linii to poinformowanie, co będzie siedzieć we wskaźniku, new to informacja, że program będzie sobie zajmował pamięć ram, int - co będzie siedzieć w tym ramie, a [] że robię tablicę. Tak ogólnie to te dwie linie mają mi otworzyć tablicę, ale o takim rozmiarze, jaki zdefiniuje użytkownik.

 

Tylko mi coś tu nie pasuje. No bo... po co w ogóle ten wskaźnik? W sensie, on ma wskazywać na coś już zrobionego, a ja przecież nawet nie wiem, jak ta tablica się nazywa - bo jej sam nie zdefiniowałem. No i co to znaczy, że używam znaku =? Że wsadzam do wskaźnika całą tablicę? oO Że wskaźnik jest wskaźnikiem całej tablicy...? Ktoś, coś?

 

A przy okazji:

 

 

    int *tablica;
   tablica = new int [ile];

   for (int i=0; i<ile; i++)
   {
      tablica[i] = i;
   }

W tym zapisie w pętli znajduje się tablica o nazwie "tablica". I teraz to po prostu zbieżność nazw ze wskaźnikiem? Czy zapis przed pętlą tworzy tablicę o nazwie tablica, czyli o takiej samej jak wskaźnik? oO

[Karister 1533]

Wskaźnik nic nie zawiera, tylko wskazuje. Liczba jest zapisana w komórce pamięci, a wskaźnik na nią (komórkę) wskazuje. Więc to:

int *tablica;

tworzy wskaźnik, który wskazuje na jakąś komórkę pamięci, w której oczekujesz, że będzie zapisany int.

 

To:

new int [10];

alokuje gdzieś na RAMie ciągły obszar pamięci, w którym zmieści się 10 intów oraz zwraca wskaźnik do pierwszego z nich.

 

A więc całość:

tablica = new int [10];

Alokuje pamięć dla 10 intów, a wskaźnik do pierwszego z nich zostaje przypisany do zmiennej tablica. Jest ona typu wskaźnikowego, więc wszystko gra i buczy

 

W tym zapisie w pętli znajduje się tablica o nazwie "tablica". I teraz to po prostu zbieżność nazw ze wskaźnikiem? Czy zapis przed pętlą tworzy tablicę o nazwie tablica, czyli o takiej samej jak wskaźnik? oO

Jaka zbieżność? Przecież sam zadeklarowałeś tę zmienną, a w pętli się do niej odwołujesz.

 

Tak przy okazji - zmienna tablicowa to wskaźnik na jej pierwszy element.

[Tramwaj z Bombaju 2]

To wiele wyjaśnia. W:

int *tablica;

tablica to nazwa wskaźnika, a w:

tablica = new int [ile];

przypisuję obszar (czyli powstaje tablica) po prawej stronie znaku = wskaźnikowi o nazwie tablica. I teraz ponieważ jest to tablica, to ten wskaźnik jest przypisywany pierwszemu intowi tego obszaru? Pytam, bo w tym zdaniu:

wskaźnik do pierwszego z nich zostaje przypisany do zmiennej tablica

pojawiają się dwa wskaźniki. W sensie, zmienna tablica jest zmienną, którą ja zadeklarowałem (jest to wskaźnik), a "wskaźnik do pierwszego z nich", o którym wspominasz, zostaje przypisany do niej? Trochę to dla mnie niejasne, ten "wskaźnik do pierwszego z nich" to zmienna tablicowa i deklaruje się z automatu, tak?

[Karister 1533]

Jeszcze raz:

new int[ile];

Alokuje pamięć pod tablicę i zwraca wskaźnik do tej tablicy. Możesz go gdzieś zapisać, ale nie musisz. W powyższym przypadku nie robisz z nim nic, więc w kolejnych linijkach kodu nie masz już do niego dostępu i zaalokowana tablica gdzieś sobie wisi w RAMie - wyciek pamięci.

 

Tutaj "łapiesz" zwrócony wskaźnik i go sobie zapisujesz pod swoją zmienną:

tablica = new int[ile];

 

Ogólnie wywołanie new[] bez zapisania gdzieś referencji do stworzonej tablicy jest bez sensu, bo tracisz możliwość odwołania się do niej.

[Bono[UG] 1625]

Trochę to dla mnie niejasne, ten "wskaźnik do pierwszego z nich" to zmienna tablicowa i deklaruje się z automatu, tak?

int tab[10]; masz zadeklarowaną tablicę 10-elementową. Jest to pewien obszar pamięci, gdzie zapisane są int-y i dzięki [] możesz się odwołać do poszczególnych liczb.

Magia jest w tym, że nie podajesz jawnie, że tab jest wskaźnikiem. Jak byś spróbował wypisać zawartość tab (bez nawiasów), to otrzymasz adres pamięci. Jeżeli potraktujesz tab jako wskaźnik i wypiszesz jego zawartość, to otrzymasz pierwszy element tablicy.

Operator [] zwraca zawartość pamięci wskaźnika przesuniętego o podany offset (nasz indeks tablicy).

 

Taki mały przykład

#include <iostream>

using namespace std;

main()
{
int tab[10];

for(int i=0;i<10;++i) tab[i]=11-i;

cout<<tab<<endl;  //wypisze adres początku tablicy
cout<<*tab<<endl; //wypisze to co jest na początku tablicy, czyli pierwszy element
cout<<*(tab+1)<<endl;  //wypisze co jest na drugiej pozycji tablicy: mamy wskaźnik na pamięć [i]tab[/i] powiększony o 1 i odwołujemy się do jego zawartości
cout<<tab[1]<<endl;  //to samo ale z wykorzystaniem []
}

 

Trochę rozjaśniło, czy bardziej zagmatwało?

[BlackBishop 1]

tytuł brzmi "Odpowiadanie na C++ i wskaźniki, definiowanie tablicy o rozmiarze określonym przez użytkownika"

 

przykład wygląda tak:

int *tablica;
tablica = new int [ile];

 

tak więc zmień tytuł bo to nie jest C++ tylko C

 

hint: VLA nie jest częścią C++

[revcorey 0]

mam dobry dzień to

wskaźniki

array

vector

a ogólnie kup sobie

[MitycznyJeż 476]

Widzę że wziąłeś sobie c++ jako pierwszy język. Z racji że dopiero uczysz się programować, to na Twoim miejscu na chwilę obecną odpuściłbym sobie wskaźniki.

Alokowanie pamięci i operacje na wskaźnikach to względnie niskopoziomowy koncept, do którego najlepiej dojrzeć już w momencie jak się potrafi programować.

U większości początkujących wskaźniki kończą się na wciskaniu * i & w losowych miejscach i przekonaniu, że c++ jest piekielnie trudny i nic w nim się nie da w prosty sposób napisać

 

Jak potrzebujesz tablicy o znanym rozmiarze z góry - użyj std::array. Jak nie znasz i możesz chcieć zmieniać w trakcie - użyj std::vector.

 

No chyba że bardziej chcesz uczyć się samego języka niż programowania - ale jaki to ma sens, jeżeli brak tego drugiego?