Rock Progresywny i Neoprogresywny

[JohnLockePC 64]

Dzień dobry.

Widziałem, że jest już o tym temat, ale jest już martwy od sześciu lat, więc postanowiłem o moim ulubionym gatunku muzyki napisać nowy.

Mowa oczywiście o rocku neo/progresywnym.

 

Może teraz trochę o jego historii.

Rock progresywny lub prog rock jest to styl muzyki rockowej wywodzący się z rocka psychodelicznego (wywodzącego się z ruchu hippisowskiego).

Gatunek powstał w końcu lat 60. XX w., największą popularność osiągając w pierwszej połowie lat 70.

Wyparty on został niestety z estrad przez falę punk rocka, by powrócić pod postacią rocka neoprogresywnego.

 

Rock progresywny charakteryzuje się zerwaniem z tradycją trzyminutowych piosenek na rzecz długich, często dwudziestominutowych lub dłuższych utworów, składających się z rozbudowanego intro (wstępu) i cody (zakończenia), często wieloczęściowych i opartych na schemacie suity lub sonaty, lub innej cyklicznej formy muzycznej,

ale również skomplikowanymi i zmieniającymi się w czasie schematami rytmicznymi i harmonicznymi.

Teksty na ogół są skomplikowane, o treści filozoficznej, religijnej, mistycznej, fantazyjnej.

Najlepszym przykładem zespołu z tego typu tekstami może być Marillion. Clutching at Straws opowiada o problemach związanych ze sławą, a Fugazi o problemach z tożsamością i o samotnością.

Za to utwór Grendel z płyty B'sides Themselves opowiada historię potwora ze skandynawskich legend - tytułowego Grendela.

 

Używanie typowych elektrycznych instrumentów rockowych, wzbogaconych o instrumenty elektroniczne (początkowo elektroniczne brzmienie było synonimem progresywności) oraz instrumenty akustyczne jest na porządku dziennym w przypadku prog rocka.

Wyraźne wpływy muzyki poważnej w postaci cytatów, lecz najczęściej jako adaptacje (rockowe aranżacje) utworów muzyki poważnej wzbogacały filozoficzne teksty.

 

Często występy koncertowe grup grających rocka progresywnego były wielkim spektaklem składającym się z teatralnych monologów, pantomimy i choreografii.

Przykładem może być zespół Genesis (czy ponownie Marillion), których frontmeni nie tylko odgrywali monodramy, tańczyli, grali ciałem, śpiewali i grali na instrumentach, lecz także w czasie koncertu wielokrotnie zmieniali kostiumy (wiele instrumentalnych fragmentów było odgrywanych, by dać czas na zmianę kostiumów i dekoracji).

 

Rock progresywny jest poszerzeniem tradycyjnego rocka o nowe środki wyrazu, instrumentarium, rozbudowane formy muzyczne z użyciem wielu zróżnicowanych instrumentów.

 

Dodatkowo zespoły grające taką muzykę tworzyły płyty koncepcyjne – tematyczne z wysokim poziomem literackim tekstów.

 

Jest to muzyka trudna, skomplikowana i wymagająca uwagi wrażliwego słuchacza.

 

Moimi ulubionymi zepołami rocka progresywnego i neoprogresywnego są:

 

• 
   
  
• Marillion https://www.youtube.com/watch?v=Is-WlIn300A&list=PLHmfQlJm_GdMrAM-pf26TZvf9mCPnGPsS&index=10&t=0s
  
• Arena
  
  
• Aragon
  
  
• Pendragon
  
  
• Pink Floyd
  
  
• Lizard
  
  
• Collage
  
  
• IQ
  
  
• Gerard
  
  
• Deyss
  
   
  

 

A czy wśród użytkowników PCLaba są jeszcze inni fani prog rocka?

[marekkraw 225]

Ja swoją przygodę z muzyką zacząłem od Metalu. Przesłuchałem wszelakie gatunki , jezdziłem na koncerty. Z czasem zacząłem odkrywać/poznawać gatunek prog rock/metal. Spodobała mi się ta różnorodność w tym gatunku, duży nacisk na technikę , na budowanie nastroju. Z reguły utwory z prog rockowe trwają co najmniej 5 min , ale często podchodzi to pod 10-18. Imponuje mi to jak wiele można zmieścić w jednym utworze. Doskonałym przykładem jest Grendel Marillion , Supper's Ready Genes czy Anesthetize Porcupine Tree.

 

Do moich ulubionych zespołów należą:

 

Zdecydowany numer 1 polskiego podwórka - Riverside

 

- Porcupie Tree/Steven Wilson

- Genesis

- Marillion z naciskiem na albumu z S.Hogarthem

- Peter Gabriel

- Pink Floyd

- Polski Exodus

- Airbag

- Gazpacho

[JohnLockePC 64]

Do moich ulubionych zespołów należą:

 

Zdecydowany numer 1 polskiego podwórka - Riverside

 

- Porcupie Tree/Steven Wilson

- Genesis

- Marillion z naciskiem na albumu z S.Hogarthem

- Peter Gabriel

- Pink Floyd

- Polski Exodus

- Airbag

- Gazpacho

Według mnie, Hogarth strasznie spłaszczył muzykę Marillionu.

Nie podoba mi się wokal, nie ma nic w sobie unikalnego.

Fish śpiewał wręcz histerycznie, wczuwał się w dany utwór i nawet czasem podczas koncertów przebierał się za postać o której śpiewa - najlepszym przykładem może być koncert, gdzie przebrał się za żołnierza.

 

Teksty straciły dawny pazur od Fisha.

Oczywiście, cały czas się trafiały dobre utwory, szczególnie w paru pierwszych płytach, ale potem... no cóż, to już nie stary, dobry Marillion.

Najlepszymi utworami od Marillionu z Hogarthem są:

• 
   
  
• Easter
  
  
• This Strange Engine
  
  
• Man of a Thousand Faces
  
  

[marekkraw 225]

Owszem Marillion z Hogarthem to całkowicie innny zespół. Tak więc ciężko porównywać te dwa okresy. Dla mnie okres z Hogarthem to taki bardziej dojrzały, poważny i ciężki klimat. Akurat barwa wokalna pasuje do tego co proponują muzycy. Faktem jest że pierwsze płyty ze Stevem były ciekawsze niż to co serwowali ostatnio. A najlepsza jak dla mnie to niepodważalnie jest Marbles.

[Stjepan 677]

Też lubię posłuchać od czasu do czasu rocka progresywnego/art rocka, lubię:Marillion ale tylko z Fishem

Porcupie Tree, szczególnie pierwsze albumy.Ale wolę bardziej metal progresywny/post black metal/awangardowy metal czy jak to tam nazywają.

Ihsahn In The Woods Peccatum Arcturus TMK Fleurety Virus  DHG/Dodheimsgard Morgul Dimension F3H Enslaved

Głównie Norwegia, ludzie wywodzący się ze tamtejsze sceny black metalowej tworzą muzykę zahaczającą o wiele gatunków, progresywną też, awangardową itd.

[JohnLockePC 64]

Owszem Marillion z Hogarthem to całkowicie innny zespół. Tak więc ciężko porównywać te dwa okresy. Dla mnie okres z Hogarthem to taki bardziej dojrzały, poważny i ciężki klimat. Akurat barwa wokalna pasuje do tego co proponują muzycy. Faktem jest że pierwsze płyty ze Stevem były ciekawsze niż to co serwowali ostatnio. A najlepsza jak dla mnie to niepodważalnie jest Marbles.

Jak widać, każdy ma inne zdanie.

Ja zostałem wręcz wychowany na Marillionie z Fishem, więc Hogarth zupełnie mi nie pasuje.

Z tą dojrzałością, powagą i ciężkim klimatem, to powiedziałbym, że właśnie Fish, dzięki swoim tekstom opowiadał o poważnych problemach i dojrzałości, a nie Hogarth.

Wystarczy wziąć pod lupę tekst Fugazi, Incubus, Forgotten Sons.

Wiadomo, nie każdy utwór opowiadał o trudnych sprawach, bo byłoby to nudne. Na przykład Incommunicado opowiadał o alkoholowej libacji i kacu.

Każda płyta, utwór opowiadał o czymś innym, tak jak napisałem w temacie. To również wyróżniało Marillion z Fishem.

[Stjepan 677]

Jak widać, każdy ma inne zdanie.

Ja zostałem wręcz wychowany na Marillionie z Fishem, więc Hogarth zupełnie mi nie pasuje.

Z tą dojrzałością, powagą i ciężkim klimatem, to powiedziałbym, że właśnie Fish, dzięki swoim tekstom opowiadał o poważnych problemach i dojrzałości, a nie Hogarth.

Wystarczy wziąć pod lupę tekst Fugazi, Incubus, Forgotten Sons.

Wiadomo, nie każdy utwór opowiadał o trudnych sprawach, bo byłoby to nudne. Na przykład Incommunicado opowiadał o alkoholowej libacji i kacu.

Każda płyta, utwór opowiadał o czymś innym, tak jak napisałem w temacie. To również wyróżniało Marillion z Fishem.

No i wokal, bardzo lubię głos Fisha czego nie mogę powiedzieć o głosie Hogartha, to nie to samo. Moja ulubiona płyta Marillion to chyba "Scripts For A Jester Tear"

[JohnLockePC 64]

No i wokal, bardzo lubię głos Fisha czego nie mogę powiedzieć o głosie Hogartha, to nie to samo. Moja ulubiona płyta Marillion to chyba "Scripts For A Jester Tear"

Moim ulubionym utworem jest zdecydowanie Grendel.

A moją ulubioną płytą jest Fugazi.

[marekkraw 225]

Jak widać, każdy ma inne zdanie.

Ja zostałem wręcz wychowany na Marillionie z Fishem, więc Hogarth zupełnie mi nie pasuje.

Z tą dojrzałością, powagą i ciężkim klimatem, to powiedziałbym, że właśnie Fish, dzięki swoim tekstom opowiadał o poważnych problemach i dojrzałości, a nie Hogarth.

Wystarczy wziąć pod lupę tekst Fugazi, Incubus, Forgotten Sons.

Wiadomo, nie każdy utwór opowiadał o trudnych sprawach, bo byłoby to nudne. Na przykład Incommunicado opowiadał o alkoholowej libacji i kacu.

Każda płyta, utwór opowiadał o czymś innym, tak jak napisałem w temacie. To również wyróżniało Marillion z Fishem.

 

Bardziej miałem na myśli warstwe muzyczną a nie liryczną. Tekstowo faktycznie jest jak piszesz.

 

Skoro wychowałeś się na Fishu to też trochę inna bajka. Ja jestem rocznik 89 także przygody z muzyką zacząłem zdecydowanie pózniej i zupełnie inaczej odbieram obydwa okresy.

[JohnLockePC 64]

Bardziej miałem na myśli warstwe muzyczną a nie liryczną. Tekstowo faktycznie jest jak piszesz.

 

Skoro wychowałeś się na Fishu to też trochę inna bajka. Ja jestem rocznik 89 także przygody z muzyką zacząłem zdecydowanie pózniej i zupełnie inaczej odbieram obydwa okresy.

Warstwa muzyczna również jest lepsza w przypadku ery Fisha.

Wystarczy porównać Grendela z utworami z Hogarthem.

Grendel - utwór 17 minutowy, bez refrenu z użyciem syntezatorów, histeryczny śpiew Fisha o skandynawskim potworze i do tego każda część utworu jest inna. Cudo!

https://www.youtube.com/watch?v=Rxp5KJOHqmI

 

Tak jak już pisałem wcześniej. W utworach z Hogarthem nie spotkasz tak dobrego, różnorodnego i przerażającego utworu jak Grendel.

[marekkraw 225]

Spoko nie musisz mnie przekonywać do Fisha bo bardzo go lubię i cenie wszystko co zostało nagrane z nim na wokalu

 

Z kolei co do długich utworów to takie:

- The Invisible Man

- Ocean Cloud

- Neverland

 

Też są genialne

[Stjepan 677]

Dla mnie Kayleigh to nr1.

[marekkraw 225]

Dla mnie Kayleigh to nr1.

 

Serio ?

[Stjepan 677]

Serio ?

Tak, co w tym złego, nie jestem namiętnym słuchaczem rocka progresywnego, wolę metal.

[marekkraw 225]

Tak, co w tym złego, nie jestem namiętnym słuchaczem rocka progresywnego, wolę metal.

 

Nie no ok , myślałem że się zgrywasz Mi już metal zbrzydł. Oczywiście przesłucham coś czasami ale właśnie namiętnym słuchaczem nie jestem.

[Stjepan 677]

Nie no ok , myślałem że się zgrywasz Mi już metal zbrzydł. Oczywiście przesłucham coś czasami ale właśnie namiętnym słuchaczem nie jestem.

Mi nie bo odnalazłem w ile w nim różnorodności szczególnie dzisiaj, jest tyle ciekawych kapel grających nietuzinkowo, a jednocześnie ekstremalnie, to nie lata 90 gdzie znało się klika kapel na krzyż.

[JohnLockePC 64]

Niedawno udało mi się wyrwać (prawie) całą dyskografię zespołu Aragon. Zawsze chciałem mieć płytę Don't Bring the Rain i w końcu jest u mnie na półce.

Jeśli jakiś fan niszowego proga jeszcze nie zna Aragonu, to radzę sprawdzić!

 

[vhp 222]

Polecam Bucketheada.