Sri Lanka. Relacja foto z wyprawy podczas pandemii. Uwaga: dużo dużych zdjęć. Update: Świątynia w Kandy.

[jagular 1776]

Sri Lanka. Kraj kontrastów.

Blisko Indii, ale inna niż Indie.
Blisko równika - i na nizinach czuć charakterystyczny tropikalny żar i wilgoć, ale w górach jest tak zimno, że kurtka i czapka to standardowy ubiór.
Kraj rolniczy, ale lasu tropikalnego dalej jest dużo, nie wszystko zostało (jeszcze wykarczowane). To najbardziej zielony kraj Azji, jaki odwiedziłem.
Kraj umiejscowiony pomiędzy dwoma klimatami monsunowymi, więc praktycznie zawsze gdzieś na Sri Lance pada, i jest słonecznie.

Kraj społecznie podzielony pomiędzy dominujących liczbowo Syngalezich i mniejszości: Tamilską oraz muzułmańską. Dwie główne grupy etniczne mówią różnym językiem, mają inne pismo, w zasadzie się nie rozumieją, więc język angielski jest tam klasycznym "językiem pomostowym". Nie ma jednak co liczyć na to, że tubylcy będą władać angielskim płynnie.

Te różnice kulturowe doprowadziły w niedawnej przeszłości do konfliktów: wspomniana wojna domowa, pomiędzy rządem i Tamilskimi Tygrysami (separatystami) była legendarnie brutalna: dochodziło do zamachów, tortur, masowych pokazowych morderstw. Wojna się zakończyła w 2009 roku zwycięstwem frakcji rządowej.
W 2019, najprawdopodobniej z powodu łatwości penetracji i multikulturowości wyspy, islamscy ekstremiści (niektórzy łączą ich z ISIS) dokonali bardzo krwawego, zorganizowanego ataku terrorystycznego. Przez to wyspa praktycznie straciła możliwość zarobku na turystyce, a i mniejszość muzułmańska odczuła represje.
Z tego powodu normą jest obecność uzbrojonego wojska w kluczowych punktach, jak i pozostałości blokad na drogach prowincji.

Mimo tego wszystkiego, Sri Lanka to kraj, w którym dalej na jednej ulicy można zobaczyć meczet, kościół katolicki i świątynię buddyjską.

Mimo tych wszystkich doświadczeń, Lankijczycy to ludzie bardzo uśmiechnięci, niewiarygodnie pomocni, otwarci. Do tej pory nigdzie nie spotkałem jeszcze ludzi tak pomocnych. A i flaszkię (no dobra, kilka...) dało się z lokalsami obalić

Obecnie (no, omińmy pandemię...) Sri Lanka staje się popularnym kierunkiem turystycznym także dla Polaków. Zapraszam do relacji z mojej wizyty.

Część I.
Na ulicach Colombo/Kolombo.
To największe miasto Sri Lanki, była stolica (stolica jest obecnie przenoszona do Sri Dźajawardanapura Kotte, które leży na przedmieściach Colombo), główny ośrodek biznesowo-gospodarczy.
Pomimo pandemii miasto wygląda dalej na żywe, dalej coś się dzieje. Nie jest jednak to poziom sprzed kowidówki.
W Kolombo spędziliśmy kilka pierwszych nocy, miasto nas przywitało tropikalną pogodą (30min deszczu, słońce, deszcz, słońce i tak w kółko).
1.

2.

3. Jak w wielu krajach Azji, tuktuki są powszechną formą transportu:

4.

5. Jak wyglądają ulice miasta:

6.

7.

8.

9.

10.

11.

12.

13. Słynny Czerwony Meczet. Zamknięty dla zwiedzających z powodu pandemii.

14.

15. Transport 'ręczny' w gąszczu ruchu ulicznego jest dalej popularny.

16.

17.

18.

19.

20. Pewnie się oboje uśmiechają

Ciąg dalszy nastąpi. Na razie nie chcę zafloodować forumka

Edytowane 8 Stycznia 2022 przez jagular

[Klakier1984 1302]

W takich "tropikach", a jednak wielu w maseczkach biega...ten kolo w czerwonym garniaku udany ?, zdjęcia fajne ale czekam na tereny pozamiejskie

[jagular 1776]

No, pod tym względem Lankanie są bardzo zdyscyplinowani. Dopiero na naprawdę głębokiej prowincji widzieliśmy mniej masek na twarzach. W jednym miejscu, super-świętej świątyni z super-ważnym artefaktem zwrócono nam nawet ostro uwagę za brak zasłoniętego nosa (dopiero po fakcie zrozumieliśmy że to chyba przez to, co się dzieje pod koniec ceremonii prezentacji artefaktu, kiedy wszyscy stoją w jednej kupie).

Dobra, jeszcze parę fot z Colombo, a potem następny etap.
21.

22.

23.


Część II
Świątynia Sri Kailawasanathan Swami Devasthanam Kovil, dalej w Colombo.
24.

25.

26.

27.

28.

29.

[jagular 1776]

Część III
Słonie, parki narodowe Udawalawe i Minneriya.
Słonie na Sri Lance są powszechnie obecne. Na wyspie jest dużo parków narodowych, obszarów chronionych. Obecnie słonie są pod ochroną, można je zobaczyć zarówno w parkach, jak i też na terenach, na których ludzie nie do końca by chcieli je spotkać - na północy kraju kilka razy spotykaliśmy je przy drodze, raz prawie wjechaliśmy w nocy na słonia stojącego na drodze za zakrętem.
Generalnie, z racji tego, że ewentualne starcia słoń vs człowiek kończą się zdecydowanie na korzyść słonia, parki narodowe zdecydowanie trzeba odwiedzać z wynajętym przewodnikiem/trackerem/kierowcą. Zdaje się, że jakiś czas temu przed naszą wizytą, na północy wydarzył się wypadek: pickup z turystami uciekający przed rozjuszonym słoniem się przewrócił i niestety parę osób zginęło.
W tym samym parku narodowym, również niedawno, dwóch turystów z Rosji postanowiło, że pooglądają słoniki na własną rękę, bez płacenia za wstęp, kierowcę. Chłopaky chcieli sobie zrobić selfiaki ze słoniem. Lokalsi mówili, że znaleziono ich w momencie, kiedy już znaleźli słonia i go zdążyli mocno wku****ć. W zasadzie ich uratowano przed atakiem.
Słonie na zdjęciach wyglądają banalnie. W naturze to co innego, więc parę fot i tyle
30.

31.

32.

33.

Oprócz słoni na Sri Lance można oczywiście zobaczyć wiele innych zwierząt. Bardzo dużo jest przykładowo pawi!
34.

35.  Jak prawie wszędzie w Azji, małpy są również obecne. I wbrew wyobrażeniom turystów nie są to zwierzaki odbierane pozytywnie. Na prowincji do małp się strzela, walczy z nimi. To agresywne, sprytne szkodniki. Chociaż może to my jesteśmy agresywnymi, sprytnymi szkodnikami zabierającymi im przestrzeń życiową?

[jagular 1776]

Część IV
W górach centralnej Sri Lanki, rejonie znanym z jeszcze większych opadów, niż na nizinach, uprawia się herbatę. Przynajmniej część liści herbaty na Sri Lance jest zbierana dalej ręcznie, przez tamilskie pracownice.
Dobrze wyszkolona zbieraczka jest w stanie zebrać dziennie kilkanaście+ kg liści, ale są odmiany, które są bardziej pracochłonne w zbieraniu.
Sfotografowanie Tamilek podczas tej pracy było moim priorytetem foto na Sri Lance, oto rezultaty.
36. W drodze w góry.

37.

38.

39. Tuktuki z ich silnikami o potężnej mocy 10KM nie są najbardziej optymalnym środkiem transportu w górach.

40.

41. W chmurach.

42.

CDN :)

[Klakier1984 1302]

Zazdraszaczam  normalnie zdjęcia przełamują moją niechęć do samolotów ?

[jagular 1776]

Do samolotów w sensie dosłownym: podróży 900km/h na wysokości 11km w plastikowo-metalowej rurce ze skrzydłami, czy w sensie całego zamieszania wokoł tego typu podróży?
Tak czy siak, nie masz realnie wyboru  A i im większy samolot, tym mniej tego latania w lataniu

[Klakier1984 1302]

Dokładnie w tym dosłownym sensie. Choć to całe koczowanie na lotniskach też do przyjemności nie należy. Gdzie te stare piękne czasy gdzie się tylko po Europie autokarem jeździło ?

Edytowane 15 Grudnia 2021 przez Klakier1984

[jagular 1776]

Teraz też możesz jeździć pociągami, autokarami. Przez oceany możesz pływać statkami. Masz na to czas i siły?

Obawa przed samymi samolotami irracjonalna, ale przecież na pewno to wiesz

Edytowane 16 Grudnia 2021 przez jagular

[Klakier1984 1302]

Niby irracjonalne ale po lądowaniu na Maderze jakoś tak utwierdziłem się w swoich obawach ?

[jagular 1776]

Hmm, chyba nie przeżyłeś jakiejś katastrofy lotniczej?

Twarde lądowania się zdarzają. Np. takie z bocznym wiatrem (samolot do ostatniej chwili leci bokiem a potem nagle targa nim niczym szatan) ale przecież standardy techniczne itd są w lotnictwie (no, przynajmniej w Europie :E) są wysokie.

Może tylko lepiej w przypadku ostrycy warunków nie mieć miejsca z widokiem na skrzydła, ewentualnie z tyłu samolotu

[Klakier1984 1302]

Tam wiatr dosyć mocnooo telepał, a mój lot był opóźniony o 12h (właśnie przez te warunki atmosferyczne, na radarach ładnie było widać jak 3 samoloty kręcą kółka nad wyspą i zapewne przez to nie pozwalali innym maszynom startować dopóki się nie uspokoi) już nie spamuje

[jagular 1776]

Oj tam, i tak tu nie ma jakiejś wielkiej dyskusji, którą można by zaspamować

Moje najbardziej eee intensywne wspomnienia to bardzo krótki lot w Azji, na nowej trasie, linii z ambicjami. Lot przez (a nie obok czy nad) tropikalny sztorm z pełnią atrakcji. Przez (nie że wiem, tak mi się tylko wydaje) dlatego że trasa krótka, nie było jak ominąć. Trasa ważna, nie było jak odwołać. No to chyba dlatego polecielymy. Na szczęście są pasy w samolotach. Ponieważ samolot prawie pusty, ludziom chyba było głupio być tą pierwszą osobą, która zaczyna krzyczeć. W tłumie słabość łatwiej okazać hehe, człowiek anonimowy, a i 5s potem dołączają się inni. Ale za to dostaliśmy posiłek i prezenty w pudełeczkach ze wstążeczkami a wszystko było ą ę. Nie licząc amplitudy zmian kierunku/wysokości lotu

[Klakier1984 1302]

3-4 godziny w samolocie da się jeszcze znieść. Człowiek by się wybrał do takiej Australii na "wakacje życia" no ale ponad 20h w samolocie...łooo matko albo bardziej kameralnie na Malediwy ? ale też piszą, że się 17h leci.

Edytowane 16 Grudnia 2021 przez Klakier1984

[jagular 1776]

Dlatego lepiej nie nabierać się na potencjalny "szybszy lot" bez przystanków, oczywiście jeżeli można. Na kierunku Azja można: zamiast kilkunastu+ godzin ciągiem, w trakcie których rzeczywiście można znieść jajo, trzeba brać opcję z międzylądowaniem w którymś z hubów arabskich (Doha, Dubaj,...). Wtedy się ma dłuższą podróż, ale te nawet 1.5h+ na lotnisku resetuje nieco człowieka i wtedy jest o wiele łatwiej.

Malediwy to w zasadzie też opcja z międzylądowaniami: -> hub -> Sri Lanka -> w zasadzie lot lokalny na Malediwy i z powrotem tak samo. Z racji tego, że same Malediwy to chyba nie dostarczają bodźców na tygodnie pobytu, to tym bardziej można zahaczyć o Sri Lankę.

Edytowane 16 Grudnia 2021 przez jagular

[dawidoxx 4232]

Jakim aparatem robisz fotki?  

[Agnes 6]

Piękne. Dajesz dalej, bo tak urwałeś tuż przed zbieraczkami!

[jagular 1776]

Hej Agnes! Dzięki  Będą następne, pewnie na weekendzie wrzucę
 

10 godzin temu, dawidoxx napisał:

Jakim aparatem robisz fotki?  

Bezlusterkowce FF Canona.

Edytowane 17 Grudnia 2021 przez jagular

[bergercs 1173]

To może moderator podpiął by u góry dział "galerie", żeby takie perełki nie ginęły w gąszczu zwykłych wpisów?

[jagular 1776]

Dobra, jedziem z koksem dzisiaj :)

Małe wprowadzenie: jestem wielkim fanem "środowiskowych portretów" być może znanego niektórym Joeya L. (Lawrence). Jego zdjęcia są idealne kolorystycznie, kompozycyjnie, oświetleniowo. To najprawdopodobniej top of the top fotografów zajmujących się tego typu fotografią.
Jedyne co mi w jego zdjęciach nie pasuje, to wrażenie stałości, małej dynamiki - to oczywiście z powodu takiego, że jego zdjęcia są pozowane, doświetlane, itd. Całość przygotowań przedzdjęciowych wprowadza doskonałość...czyli wypiera niedoskonałość, losowość, szorstkość sytuacji.

Niestety, nie da się przy takiej formie fotografii uniknąć problemów z ekspresją, zachowaniem fotografowanych ludzi, zwłaszcza że oni nie są zawodowymi modelami. Zwykły człowiek, gdy się w niego wyceluje lufę obiektywu, po 2-3 sekundach się zmienia i próbuje być modelem, co mu różnie wychodzi. Zdecydowana większość z nas nie jest materiałem na naturalnego modela.

Zdjęcia robione "na żywioł" tracą na ideale kompozycji (itd), ale zyskują na naturalności i dynamice. No i są łatwiejsze do zrobienia w sytuacji, kiedy nie ma się dobrze mówiącego lokalnym (albo naszym, albo uniwersalnym np. angielskim) kierowcy/fixera.

Mam w planach "zbudować" sesję w stylu Joeya L. Ba, wiem nawet gdzie to zrobię (kiedy? gdzieś pewnie pomiędzy 24 a 29 falą wirusa :P ). Tutaj jednak poszedłem "na żywioł".
Jak widać na zdjęciach, dziewczyny nie były jednak spięte, było nawet trochę śmiechu. Tamilowie wydali mi się jeszcze bardziej otwarci i wyheheszkowani, niż nieco wstydliwi i trochę cichsi Syngalezi. Może to z powodu pochodzenia, nie wiem. Może to tylko takie wrażenie: byliśmy potem też w sytuacji, w której było jeszcze więcej śmiechu i pogody ducha.

Ale na razie zapraszam do Herbaty w Chmurach hehe:
43.

44.

45.

46.

47.

48.

49.

50.

51.

52.

53.

54.

55. Ważenie zbioru:

56.

57.

58.

59.

60.

[Agnes 6]

Super. 52 - ❤️
Wszystkie mają piękną biżuterię, zauważyłeś?

[jagular 1776]

Tak, zauważyłem. W połączeniu z tilaką/bindi (znaczki religijne/warnowe/kastowe na czole) i kolorem skóry robi to wrażenie.

Nie udało mi się fajnie sfocić tematu, który zostawiam na przyszłość: ciemnoskórej (pochodzenie: drawidyjskie, z np. południa Indii, albo właśnie Tamilowie z północy Sri Lanki) o charakterystycznej bardzo drobnej budowie dziewczyny z zadbaną tilaką, w jakimś kolorowym i pięknym sari i złotą biżuterią: takie połączenie zbija z nóg. Takie dziewczyny wyglądają jak elfy.
To oczywiście ktoś, kogo nie spotkamy na polach herbaty - to nie jest praca dla delikatnych istotek.

[Bono[UG] 1618]

W dniu 18.12.2021 o 09:22, jagular napisał:

To oczywiście ktoś, kogo nie spotkamy na polach herbaty - to nie jest praca dla delikatnych istotek.

W tym kontekście, to nie wiedzę tutaj młodych kobiet. Kwestie kulturowe, czy nie garną się do takiej pracy? A może po prostu jako Europejczyk nie potrafię ocenić właściwie wieku?

[jagular 1776]

Nie mam pojęcia, jak wygląda to "nie garną się". Nie wiem po prostu, na ile panuje tam wolność w tej kwestii, na ile to praca dla pewnej grupy społecznej, na ile ktoś z zewnątrz mógłby ją wykonywać, na ile jest atrakcyjna (finansowo).
W końcu kontekst jest skomplikowany: to hinduistyczni Tamilowie, z własną religią, językiem, tradycją, pismem, być może dalej systemem kastowym, itd.

Praca wydaje się być ciężka i monotonna. Może następuje jakiś kryzys pokoleniowy? Jedyna drobna i jednoznacznie młodziutka dziewczyna, jaką spotkaliśmy, była recepcjonistką w fabryce herbaty.

Byliśmy także na innej plantacji, tam również pracowały kobiety, ale z drugiej strony, na szczytach gór było już więcej mężczyzn. Nie jestem jednak w stanie powiedzieć, czy po prostu oni nie zajmowali się pielęgnacją krzaków (itd).

[jagular 1776]

Dobra, następne foty :)

Położonym najwyżej n.p.m., a więc najchłodniejszym miejscem, jakie odwiedziliśmy, była miejscowość Nuwara Eliya. To już jest konkretne wypizgowo, normą są czapki na głowach, kurtki.
Według naszego oryginalnego planu chcieliśmy tam dojechać pociągiem (legendarnie malownicza trasa!), ale niestety ze względów epidemiologicznych, jak i niedawnych powodzi i osunięć skał i błota na tory, pociągi w zasadzie nie kursowały na trasie, która nas interesowała.
Oto parę zdjęć z plantacji niedaleko tej miejscowości. Według internetów/blogerów/znawców wszechświata te okolice to jest miejsce, kiedy pada cały czas, codziennie. I co? I gucio w zoo. Przez nasz cały pobyt w Nuwara Eliya pogoda była "idealna", tj. zero chmur, zero deszczu. Co niestety oznacza bardzo kiepskie warunki fotograficzne :D
Oto, jak wygląda zbieranie herbaty w pełnym słońcu.
61.

62.

63.

64.


Te zdjęcia kończą historię herbacianą :)