Poezja, poezja, poezja... :)

[Burzyn 0]

Najpierw pewien typ wrażliwości, czyli jak zwykle podoba mi się Cisza (znaczy Jej wiersz, bo Ona sama, to nie wiem ).

 

I jeszcze otwarty umysł, czyli Piteq kosmologiczny. Nasuwa się tu myśl, że otwarty umysł implikuje otwarty wszechświat (lub dwa, lub więcej w co bardziej perwersyjnych wersjach), ale zdaje się, że byłoby to interpretacyjne nadużycie.

I proszę się ze mnie nie śmiać, ale - pozostając w temacie astronomii - jeszcze bardziej od powyższego podoba mi się pewien Pitqowy kosmolot - pewnie dlatego, że nikogo nie zapraszam

No i ten jest taki wyważony, przemyślany, a tamten z humorem i "jajem"... po prostu jakoś do mnie przemawia Tyle tylko, że póki co nie wiecie, o czym mówię

[Cisza 0]

(znaczy Jej wiersz, bo Ona sama, to nie wiem ).

Ona sama na pewno nie

[Cisza 0]

Zabłąkana lecz radosna

kropla deszczu wczesną wiosną.

Spadła z nieba- nie wie po co

w płatkach róży śpi migocąc.

To ze słońcem staje w szranki

mieniąc się swym blaskiem bystrym.

To z księżycem cicho szepcze

chcąc mu wydrzeć tajemnicę.

Tańczy, śpiewa stróżką drobną

staje w barwach napotkanych.

Nieświadoma, że dzień rześki

sieć zarzuca blaskiem słońca.

Porażona ciepła falą

drżąc unosi się wysoko

w cichą mgiełkę przemieniona

ku błękitom gna obłoków.

[Burzyn 0]

Bardzo miły, bardzo rześki wierszyk - lubię takie!

[dizzy 0]

Bardzo miły, bardzo rześki wierszyk [...]

Może nie tylko. Ma drugie dno.

[Burzyn 0]

Może nie tylko. Ma drugie dno.

Może i ma - nie znam intencji, piszę tylko o swoim odbiorze. Przez chwilę, jeszcze wczoraj, gdy pierwszy raz przeczytałem, wydał mi się nazbyt radosny jak Ciszę (sorry) i właśnie tego "drugiego dna" poszukiwałem. Zresztą, znaleźć chyba nie jest trudno, ale doszedłem do wniosku, że nie do końca jednoznaczna wymowa owej "rześkości" mu nie ujmuje. A czy "miły"?... Fakt, z tym wtedy może być różnie, ja podchodzę do niego tak, jak napisałem. I to już moja sprawa, nawet nie Autorki

[Cisza 0]

Może nie tylko. Ma drugie dno.

To prawda, jest drugie dno... ale o tym nie może wiedzieć ktoś, kto mnie nie zna...

 

 

Może i ma - nie znam intencji, piszę tylko o swoim odbiorze. Przez chwilę, jeszcze wczoraj, gdy pierwszy raz przeczytałem, wydał mi się nazbyt radosny jak Ciszę (sorry) i właśnie tego "drugiego dna" poszukiwałem. Zresztą, znaleźć chyba nie jest trudno, ale doszedłem do wniosku, że nie do końca jednoznaczna wymowa owej "rześkości" mu nie ujmuje. A czy "miły"?... Fakt, z tym wtedy może być różnie, ja podchodzę do niego tak, jak napisałem. I to już moja sprawa, nawet nie Autorki

Pewnie dlatego wydaje się taki lekki, rześki i nazbyt radosny, że mówi o czymś niezbyt radosnym... moja przekora?- może... a może cicha obrona przed czymś...

[Burzyn 0]

Pozostanę przy swoim zdaniu - nie z przekory, ale dlatego, że tak to odbieram, bez wiedzy o przyczynach, skutkach i przyległościach. Fajny przykład tego, jak wiedza może (choć nie musi, jak widać) zmieniać interpretację i perspektywę. A ja od dawna twierdzę, że czasami lepiej nie wiedzieć i żyć w błogiej nieświadomości

[Cisza 0]

poddaję się

[Burzyn 0]

poddaję się

Nie masz wyjścia A to dlatego, że wkraczamy w domenę interpretacji, na co Autor(ka) miewa niewielki wpływ I dobrze! Po co psuć uroki schodzenia na manowce?

 

To ja sobie krzyknę: hurra!

[Cisza 0]

Nie chodzi o interpretację, bo to każdy ma prawo czynić to wg własnego uznania... ale może bardziej o nieudaną próbę powiedzenia Ci czegoś o mnie

[Burzyn 0]

Nie chodzi o interpretację, bo to każdy ma prawo czynić to wg własnego uznania... ale może bardziej o nieudaną próbę powiedzenia Ci czegoś o mnie

Hm, Twoje wiersze sporo mówią Natomiast ja:

- po pierwsze: wiem po sobie i po swoich postach wszelakich, że na ich podstawie ukształtowany mój wizerunek byłby daleki od "pierwowzoru" i stąd wszelkie swoje ewentualne wyobrażenia co do innych przeganiam machnięciem ręki. Owszem, czasami się zgadzają (choćby Agnes, Pitqa i pewnej dziewczyny z K-Paxa), ale przynajmniej równie często nie i stąd mój głęboki sceptycyzm;

- i po drugie: jeśli z trzech rzeczy (wiedzieć, nie wiedzieć, domyślać się) czegoś nie lubię, to zazwyczaj jest to domyślanie się Innymi słowy prostolinijny prostak ze mnie i wolę prosto, choćby bolało

Ale to wyżej, to takie luźne uwagi, niekoniecznie mające związek z interpretacją wiersza Napisałbym, jakie są moje wyobrażenia o Ciszy, ale... to nie ten wątek i nawet nie wiem, czy być chciała Może założymy FANKLUB CISZY?! Z podtytułem: W oku cyklonu

[Cisza 0]

Może założymy FANKLUB CISZY?! Z podtytułem: W oku cyklonu

Chcesz, żeby mnie tam "zjedli"?

 

i żeby nie bylo, że zaśmiecam komuś wątek "czymś" nie na temat

 

 

Był czas

kwitnących niezapominajek

beztroskiego śmiechu

tańca w deszczu

 

Był czas

wschodów słońca

kroków w nieznane

i kwiatów naręczy

 

Był czas

obłoków na niebie

tęczy po burzy

snu spełnionego

 

Był czas

gdy beztrosko

nazwałeś mnie

marzeniem

 

I przyszedł czas

by uśmiech zgasić

i w ciszy ulecieć

na szczyt białej wieży

[anomalocaris 0]

Mieszkam w wysokiej wieży, otoczonej fosą

Mam parasol, który chroni mnie przed nocą

Oddycham głęboko, stawiam piedestały

Jutro będę duży, dzisiaj jestem mały

 

Stawiam świat na głowie, do góry nogami

Na odwrót i wspak bawię się słowami

Na białym, czarnym kreślę jakieś plamy

Jutro będę duży, dzisiaj jestem mały

 

Mieszkam w wysokiej wieży, ona mnie obroni

Nie walczę już z nikim, nie walczę już o nic

Palą się na stosie moje ideały

Jutro będę duży, dzisiaj jestem mały

 

Oczywiście to nie mojego autorstwa.

[Burzyn 0]

Podobne to do owej kropli, jak mi się wydaje, choć tym razem o wiele bardziej jednoznaczne W zasadzie, to zamiast ustawiać się w roli "komentatora", wypadałoby zadumać się, jak to się czasami (często?) życie układa i zmilczeć, ale... lubię napisać, że coś mi się podoba*, znacznie bardziej, niż krzywić się i ganić.

Poza tym, już w lepszych czasach, zawsze można dopisać zwrotkę, jak to książę chusteczkę dostrzegł, zatrzymał się i albo drzwi do wieży w puch rozbił, albo po warkoczu... no, nie kończę, bo jeszcze warkocz się urwie

 

*Tylko żeby było jasne: to, że mi się podoba, nie znaczy jeszcze, że jest dobre - do Petroniusza to mi daleeeeko

 

PS. Bardzo fajny utwór, Anomalocarisie

[anomalocaris 0]

PS. Bardzo fajny utwór, Anomalocarisie

Tak, śpiewany. Wybitne osiągnięcie, choć oczywiście nie tak bardzo znane, jak zasługuje.

[Cisza 0]

Tak, śpiewany. Wybitne osiągnięcie, choć oczywiście nie tak bardzo znane, jak zasługuje.

własnie sobie nucę

[Rakil 0]

Właśnie leci w Antyradiu.

[Cisza 0]

Proste ścieżki nie istnieją

nie okłamuj mnie.

Droga czysta, bez róż kolców

bywa tylko w śnie.

Pomiędzy błękitem

drzemie cicho czerń.

Pomiędzy gwiazdami

czarnej dziury cień.

Wśród złocistych piasków plaży

ostry kamień śpi.

Pośród wiary, zaufania

czarne jak noc dni.

Proste ścieżki nie istnieją

nie okłamuj mnie.

Nie wyciągaj z dna szarości

gdzie bezpiecznie tkwię.

Nie każ walczyć, brać garściami

bo to nie ten czas.

Wejdż w mgłę nocny powierniku

daj czasowi czas...

Edytowane 27 Stycznia 2007 przez Cisza

[Cisza 0]

Ciemność…

Blask świateł umiera powoli

Cisza…

Garść dźwięku przesiana przez palce

Zimno…

Dłonie skostniałe na wietrze

 

Światło…

Dźwięk…

Ciepło…

 

Umiera…

[Burzyn 0]

Mróz przechodzi i ciarki, kiedy się to czyta. Aż się wstrząsnąłem, choć ciepło. Jeśli jakość wiersza mierzyć reakcją na niego, to udał Ci się nadzwyczajnie. Ale chyba bym wolał ten test oblać.

[Cisza 0]

Bo jest zimno.... taka moja Arktyka...

[Burzyn 0]

Jest taki kapitalny utwór Republiki "Arktyka" - wypada życzyć podobnego zakończenia.

[anomalocaris 0]

I napiszemy epitafium!

[Burzyn 0]

Równie nieubłagane, jak piękno King Crimson.